" Κάτω από την λάμπα"

Είναι κάτι στιγμές που τα πάντα μοιάζουν ασήμαντα και είσαι εντελώς μόνος σου εσύ οι δικές σου δυνάμεις το μυαλό σου μόνο που μπορεί να παίζει παιχνίδια να θυμάται να πλάθει εικόνες μέχρι που όλα γίνοται πολύ θολά και μετά από λίγο απλά τίποτα κενό..

Η χρονική στιγμή κάτω από τις λάμπες του χειρουργίου όπου όλα αποκτούν άλλη διάσταση  με ξαφνικά τα χέρια και τα πόδια δεμένα και το μόνο ελεύθερο το μυαλό να ταξιδεύει..  Υπάρχει πάντα ο  φόβος και μια μικρή ανησυχία  για το αν θα τα καταφέρεις και πόσο εύθραστα και "δανεικά" είναι όλα τα πράγματα γύρω μας , το ταξίδι της ζωής που μας προσφέρεται απλόχερα θα πρέπει να το ζήσουμε και όχι απλά να το παρατηρούμε.

Δυστυχώς όλο το τελευταίο χρόνο οι υποχρέωσεις της δουλειάς ήταν τέτοιες που δε επέτρεπαν να ταξιδέψω όπως θα ήθελα, μετά όμως από την εμπειρία μου κάτω από δυο τεράστιες λάμπες χειρουργίου, οι προτεραιότητες πρέπει να αλλάξουν, το χαμόγελο και  η διάθεση για δημιουργία πρέπει ξανά να χαρακτηρίσει το ταξίδι μου, καμία υποχρέωση και δουλειά δεν θα πρέπει να είναι ανασταλτικός παράγοντας για το δικό μας ταξίδι αυτό που πραγματικά θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία. .

Μικρές πολύτιμες στιγμές που όταν αθροίζονται και κοντά σου είναι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που σε συντροφεύουν στο ταξίδι σου είναι αυτές που σε κάνουν να νοιώθεις ζωντανός και ευτυχισμένος , έτοιμος να κυνήγησεις νέα όνειρα και εμπειρίες να συνεχίζεις να ταξιδεύεις στην ίδια την ζωή..

Λίγο πριν το φάρμακο της αναισθησίας κάνει καλά την δουλειά του, με όμορφες και θετικές σκέψεις έκλεισα τα μάτια μου με μια πολύτιμη τρυφερή εικόνα σαν τελευταία σκέψη να με γεμίζει συνεχώς δύναμη, έτοιμος να αντιμετωπίσω τα πάντα..

"Τσιγγουνιές.... "

Πηγή φωτ:https://www.pemptousia.gr

Βαρέθηκα τους σφιχτούς ανθρώπους, εκείνους που λογαριάζουν το προσωπικό τους συμφέρον πάνω από όλα και δεν διστάζουν να θυσιάσουν πολύτιμες στιγμές που έζησαν. Δυστυχώς όσο τα χρόνια περνάνε διαπιστώνω ότι άνθρωποι που είναι σφιχτοί στην τσέπη συνήθως είναι σφιχτοί και στα συναισθήματα, δεν εκδηλώνονται είναι πιο επιφυλακτικοί δεν μοιράζονται με αποτέλεσμα να μην ζουν ευτυχισμένα ή τουλάχιστον με την δική μου οπτική χάνουν ότι πολυτιμότερο μπορούν να βιώσουν για χατήρι του προσωπικού τους κέρδους... Δεν είναι λίγες οι φορές που καλόπιστα επένδυσα σε ανθρώπους που με κάποιο τρόπο έβαλαν το δικό τους προσωπικό όφελος πάνω από οποιαδήποτε μορφή σχέσης με αποτέλεσμα να χαθούν στην πορεία της ζωής.  Από παιδί ακόμα έχω νιώσει αυτό το συναίσθημα της απογοήτευσης όταν ο άλλος απλά σε προσπερνάει για το δικό του "καλό" και κάθε φορά που νιώθω αυτό το συναίσθημα με πιάνει ένας κόμπος στο λαιμό μια αμφισβήτηση για το αν αξίζει να επενδύεις σε ανθρώπους σε συναισθήματα ή να βλέπεις τα πράγματα πιο κυνικά.. Όσο και να το προσπάθησα να το κάνω πάντα κάτι με κρατάει και με επαναφέρει σε εκείνη την ρομαντική σκέψη ότι αξίζει να αφήνεσαι να νιώθεις να μιλάς να μοιράζεσαι χωρίς δεύτερη σκέψη για το τι θα κερδίσεις μόνο και μόνο απλά για να ζήσεις.. Τις τελευταίες μέρες το συναίσθημα της ίδιας απογοήτευσης έχει κάνει δειλά την εμφάνιση του θέλω να πιστεύω ότι αυτή την φορά δεν θα είναι όπως στο παρελθόν, δεν θα έχω κάνει τόσο λάθος... 

" Τρέχοντας"

Ένας μήνας έχει περάσει χωρίς να το έχω καταλάβει, όλα τρέχουν και ξοπίσω τους και εγώ για να προλάβω ημερομηνίες , προθεσμίες , υποχρεώσεις, ραντεβού, ξεκινώντας από το πρωί και καταλήγοντας βράδυ πια στο σπίτι χωρίς ενέργεια..  Τα σύννεφα κάνουν περίεργο παιχνίδι στον ουρανό με τις ακτίνες του ήλιου ίσα που διαπερνούν και χρυσαφίζουν στα νερά της θάλασσας.. Μια πολύ όμορφη εικόνα που σου επιτρέπει να ξεφύγεις για λίγο από τα συνηθισμένα να ταξιδέψεις να αφιερώσεις μια στιγμή για σένα..  Μια ακόμα βόλτα  με το βλέμμα να ανοίγεται στον ορίζοντα να χάνεται στο άπειρο εκεί που δεν υπάρχουν δυσκολίες και προβλήματα παρά μόνο όμορφες και ζεστές σκέψεις για το μέλλον, για το καινούργιο που έρχεται..

Το δυαράκι.."

Ήταν σχεδόν πριν από πέντε χρόνια όταν πέρναγα το κατώφλι του σπιτιού σαν απλός επισκέπτης και καθόμουν στην πολυθρόνα δίπλα στο πιάνο ,

 απέναντι από την βιβλιοθήκη χαζεύοντας τους τίτλους από τα βιβλία και νοιώθοντας κατά ένα πολύ περίεργο τρόπο πολύ ζεστά και οικεία.. Δεν μου περνούσε όμως από το μυαλό ότι από εκείνη την επίσκεψη και μετά η ζωή μου θα άλλαζε ρότα και ότι το αυτό το σπίτι θα γινόταν σπίτι μου.. Αμέτρητες ευτυχισμένες μικρές στιγμές σε τόσα λίγα τετραγωνικά, αγκαλιές φιλιά,  πολλά γέλια, γαβγίσματα,  ελάχιστες εντάσεις, ένας ωκεανός από συναισθήματα να δένει κάθε σπιθαμή του χώρου με τον χρόνο.. Δεν μου αρέσουν οι αλλαγές, πότε δεν μου άρεσαν έτσι και τώρα κοιτάζοντας καθισμένος στην ίδια πολυθρόνα την βιβλιοθήκη άδεια πια από βιβλία έτοιμη να μεταφερθεί στο νέο σπίτι η διάθεση είναι μελαγχολική.. Από την άλλη όμως υπάρχει και ο ενθουσιασμός για το καινούργιο σπίτι που περιμένει με την σειρά του να γίνει σπίτι μας να δεθεί με τα συναισθήματα και τα όνειρα μας..  Άλλωστε" σπίτι μας " είναι εκεί που ο χώρος ενώνεται με αυτά που νιώθουμε και τότε τα πάντα αποκτούν  άλλο νόημα.. 

"το Κόκκινο φεγγάρι.."

Πηγή φωτό:http://www.athensvoice.gr

Το ξυπνητήρι ήχησε λίγο πριν τις πέντε το πρωί , με βαριά από την νύστα βήματα ανεβήκαμε προσεχτικά στην ταράτσα για να μην κάνουμε θόρυβο με σκοπό να δούμε την έκλειψη της σελήνης .. Υπολογίζαμε δυστυχώς χωρίς το πέπλο της συννεφιάς που σκέπαζε σχεδόν όλη την βορειοδυτική πλευρά εκεί ακριβώς που το φαινόμενο με το κόκκινο φεγγάρι θα έκανε την εμφάνιση του.. Αρκεστήκαμε μόνο  στο να παρατηρήσουμε την Αφροδίτη και  να ακούσουμε το γάβγισμα του Όσκαρ γιατί τον αφήσαμε μόνο του.. Ακόμα και έτσι όμως ήταν μια πολύ όμορφη μικρή στιγμή που με το πέρασμα των χρόνων θα την θυμόμαστε.. Μετά από μισή ώρα ξεμακραίνοντας στο στενό και ενώ ουρανός σιγά σιγά καθάριζε από την πυκνή συννεφιά  ανάμεσα από τις πολυκατοικίες με το βλέμμα στην θάλασσα ξεπρόβαλε ένας μισοφωτεινός δίσκος και  η σκιά, το φαινόμενο της έκλειψης ήταν πλέον στην λήξη του, χαμογέλασα και σκέφτηκα πως τελικά δεν πήγε εντελώς χαμένο το πρωινό ξύπνημα..

"As time goes by.."

Πάντα με γόητευε η έννοια του χρόνου και ο τρόπος με τον οποίο κυλά στο διάβα της ζωής μας αφήνοντας πάντα ανεξίτηλα τα σημάδια του.. Είναι τόσο σχετικός ο ρυθμός του όμως που πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσα γρήγορα περνάνε τα χρόνια και εκεί που κάποτε συνόδευες την μικρή σου αδερφή στα πρώτα της σχολικά βήματα, έφτασε η στιγμή για το δικό της ξεκίνημα στην ζωή πλαι στον άνθρωπο που επέλεξε να μοιραστεί τα όνειρα της. Ο καιρός περνάει το ρολόι της ζωής δεν γυρίζει πίσω αρκεί τις στιγμές που ζούμε να τις κάνουμε μοναδικές.. Είναι πολύ  όμορφο να βρεις τον άνθρωπο που μπορείς να μοιραστείς τις σκέψεις σου να του " χαρίσεις"  μερικά από τα δικά σου όνειρα στηρίζοντας κάθε προσπάθεια για να την επίτευξη και των δικών του ονείρων.. Το πέρασμα του χρόνου χωρίς όνειρα είναι μάταιο, σαν πίνακας που λησμόνησαν να βάλουν χρώματα..

"Ολόκληρο φεγγάρι..."

http://astrakaioneira.gr/

Αργά το σούρουπο χθες καθώς ξεμάκραινα από την πόρτα του γραφείου μου αντίκρισα ένα υπέροχο σχεδόν ολόγιομο φεγγάρι πάνω από το βουνό να απλώνει το φως του στην ακτή.. Πανσέληνος σκέφτηκα και αμέσως το μυαλό ξέφυγε μακριά από έννοιες οικονομικούς όρους υποχρεώσεις προθεσμίες.. Μεταφέρθηκε σε αλλοτινά χρόνια σε παραλίες γεμάτες χρώματα του δειλινού σε συναισθήματα έντονα, καλοκαιρινή διάθεση  με  παρατήρηση στον έναστρο ουρανό ,αναμνήσεις ανεξίτηλες στον χρόνο.. Έχοντας χάσει σχεδόν δυο μήνες από το φετινό καλοκαίρι με την δουλειά ο Αύγουστος έρχεται σαν υπόσχεση για να ξεφύγουμε λίγο από την ρουτίνα και να θυμηθούμε μια άλλη πλευρά του εαυτού μας, την πιο ρομαντική..

"Μια ιστορική ημέρα.."

Κάπου κοντά στο μεσημέρι η ανθρωπότητα θα ζήσει μια ακόμα ιστορική στιγμή ταξιδεύοντας μακριά στο σύμπαν εκεί στο άκρο του ηλιακού μας συστήματος στον Πλούτωνα.. Το διαστημόπλοιο New Horizons πρόκειται να προσεγγίσει τον πλανήτη από απόσταση 12.000 km και να συλλέξει πολύτιμες πληροφορίες..

Source of photo: www.space.com

"Σκοτεινή ύλη.."

http://astronomynow.com/2015/07/03/

Και μέσα σε όλο αυτό το καταιγισμό για την πιθανή έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη διαβάζοντας άρθρα προς ενημέρωση ακούγοντας ραδιόφωνο και παρακολουθώντας τις εξελίξεις το σημερινό πρωινό ήθελα λίγο να ξεφύγω, να θυμηθώ αυτό που ήθελα να κάνω , αυτό που ξεκίνησα αλλά πότε δεν ολοκλήρωσα χωρίς όμως να θεωρώ ότι τελείωσε η προσπάθεια.. Απλά καμιά φορά περιδιαβαίνοντας στο χώρο της Αστρονομίας και της Αστροφυσικής υπάρχει η αίσθηση ότι όλο αυτό πλέον είναι πολύ μακρινό και χρειάζεται λόγο περισσότερη προσπάθεια για να θυμηθείς ότι άφησες πίσω σου.. Ένα ενδιαφέρον άρθρο για την σκοτεινή ύλη από ένα πολύ αξιόλογο περιοδικό που πριν είκοσι χρόνια ήταν το  βασικό  μου εργαλείο στην αναζήτηση πληροφοριών για το σύμπαν...

" Δυο μέρες .."

Δυο μέρες έμειναν από τελική ημερομηνία του δημοψηφίσματος που έχει καταφέρει για ακόμα μια φορά να αναδείξει τις διαφορές και να φέρει στην επιφάνεια σκέψεις και θύμησες πολύ άσχημες για τον τόπο.. Ο Εθνικός Διχασμός ήταν ο κύριος υπεύθυνος για τις χαμένες πατρίδες, ο εμφύλιος πόλεμος για την συνέχεια της καταστροφής της χώρας για πολλά χρόνια μετά το τέλος του μεγάλου πολέμου.. Παρακολουθώντας όσο μπορώ γιατί τις περισσότερες φορές είναι πάνω από τα όρια μου την περιγραφή από τα εγχώρια κανάλια της όλης κατάστασης το κλίμα που δημιουργείται είναι εντελώς πολωτικό, ευτυχώς προς το παρόν δεν υπάρχουν παρεκτροπές παρά μόνο στο διαδίκτυο όπου γίνονται οι μάχες υπέρ του όχι ή του ναι..  Αν και η θέση μου είναι σαφής, και όσο περνάνε οι μέρες μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό της προπογάνδας η ηχηρή άρνηση απέναντι στον εκβιαστικό κλοιό όλων αυτών που θέλουν να μας έχουν υποτελείς για τα δικά τους μεγάλα οικονομικά συμφέροντα είναι προσωπικά για μένα ηθικά επιβεβλημένη δεν έχω να χωρίσω τίποτε με κάποιον που έχει εντελώς διαφορετική άποψη.   Όπως και να έχει όμως η απάντηση είτε η μια είτε η άλλη απλά δείχνει μια στάση, όχι πάντως ικανή να μας χωρίσει και να μας διχάσει όπως έγινε στο παρελθόν με οδυνηρές συνέπειες ..
 Κατέβαινα με το αυτοκίνητο τον δρόμο νωρίς το πρωί για να πάω στην δουλειά, στο ραδιόφωνο ακουγόνταν μια όμορφη μελωδία ο ήλιος μόλις που ξεπρόβαλλε δειλά και ακριβώς απέναντι μου στα κάγκελα αναρτημένο το πανό " Ο λαός αποφασίζει, όχι στους εκβιαστές"  για να προσθέσω πόσο σημαντικό είναι να έχει ο λαός την δυνατότητα να αποφασίζει μακριά όμως από τεχνητούς εκβιασμούς..